|
Wim Turf Geplaatst op 27-02-2010. Xavier Hoi, ik ben Xavier. En als ze vroeger zeiden dat ik autistisch was, dan ging ik heel hard zitten met mijn handen over mijn oren en dan neuriede ik een liedje van Spinvis. Maar nu niet meer. Althans, nu zeggen ze dat niet meer. Nu zeggen ze andere dingen. Ik liep vorige week woensdag om 19h07 bijvoorbeeld naar mijn elektronicaclub, en toen zei een meisje dat de hond uitliet en dat ik helemaal niet kende opeens "hey!". En toen liep ik snel door, en toen deed ik alsof ik haar niet had gehoord. Maar toen ik achteromkeek keek zij ook en toen lachte ze en toen schreeuwde ik dat ze weg moest gaan. Gelukkig hoefde ik nog maar 37 passen. Oftewel 92 en een halve stoeptegel. En afgelopen maandag was het Valentijnsdag. Iedere ochtend zet ik mijn fiets in het 12e sleufje van de fietseninzetplek en dan loop ik naar de schooldeuren (53 stoeptegels) en dan naar de jassenophangplek. Dan pak ik mijn boeken uit mijn kluisje en dan loop ik weg naar mijn trap waar ik altijd op zit totdat de bel gaat. Maar maandag viel er iets uit mijn kluisje. Ik had het er zelf niet ingedaan. Het was een envelop met een kaart erin. Of een kaart met een envelop erom. Op de envelop stond Xavier met een hartje op de i. Meestal zet je de puntjes op de i, en niet de hartjes, tenminste: die uitdrukking ken ik niet. En de kaart was rood met nog meer hartjes en verder stond er alleen “wil jij mijn valentijn zijn?” op. Maar ik wist niet wat het betekent om iemands valentijn te zijn, dus ik schreef eronder: "NEE" en ik legde hem terug in mijn kluisje. En ’s middags lagen er nog vier. En toen had ik op internet opgezocht wat het betekende en toen heb ik ze dinsdag weggegooid. En soms, als ik net wil gaan douchen, staan er meisjes met verrekijkers achter de struiken. Maar dan doe ik mijn ogen dicht en dan ga ik priemgetallen tellen. Alles op deze website is eigenlijk een soort van eigendom van Wim Turf maar dat is verder niet erg. |
thuis archief contact RSS |