Geplaatst op 13-10-2011.

 Bellenblaas
 Het bloembejurkte vrouwmens stond elke dag op een ander perron in de zon met een vers flesje bellenblaas. Ze wachtte dan met een grote glimlach op de volgende trein.

Als de trein eraan kwam stond ze rustig aan de rand van het perron en liet ze de wind van het treinstel mooie bellen blazen.

"Ze is een beetje simpel," zei men over het algemeen.

"Wil je een koekje?" zei ik over het algemeen. Maar dan zei ze dat ze allergisch was voor koekjes.

Op een dag vroeg ik of ze een banaan wilde, maar dat kon ze ook niet hebben.

"Ik ben überhaupt allergisch," zei ze, en ze nam een flinke teug van de bellenblaas.


Alles op deze website is eigenlijk een soort van eigendom van Wim Turf maar dat is verder niet erg. 		thuis
archief
contact
RSS