Geplaatst op 17-05-2012.

De generaal
Hij was te fiets en te laat. En de wind was ook erg tegen. Nu had de rest dit gelukkig voorzien en kwam men kollektief stiekum een half uur na aanvang aan in kafé de bijstand. En wachtte rustig aan de zijkant.

Het speet hem heel heel heel erg maar men was gewend aan het geheel, woof weg en kocht beugels. Plop plop plop plop. Hij pakte de doos en was rood. Dan koos men blauw, groen, geel. 't Was allemaal heel ritueel.

De psychologie van het spel was hen allen tot in verschillende puntjes bekend. En eer de eerste teerling was geworpen waren de vier mentaal al ver vooruit. Nu kon het lachen wel. Het spel was nog een spel.

Vetes, viltjes, paadjes; grapjes, biertjes, gaatjes.

Er viel geen enkele noemenswaardige steek die avond. Nee, er werd sterk gespeeld en slechts tweemaal weerklonk een reeds bekend verhaal. Het publiek bleef echter altijd kwijt. De mens is blind voor kwaliteit.

Hij was de onvermijdelijke winnaar. Kollektief kafé de bijstand was sinds het begin der tijden een onwaarschijnlijk kansverslindend wiskundevernederend fort in Havana aan de Waal. En rood was de generaal.

Hij zette graag de eindsprint in uit een verbazingwekkend verwachte hoek. Hij keek dan alsof het een logisch gevolg van ``de wereld tot nu toe'' was. Geen moment genade. Weg: de laatste barricade.

Zes, twee - neen - vijf, twee, één.



Alles op deze website is eigenlijk een soort van eigendom van Wim Turf maar dat is verder niet erg.
thuis
archief
contact
RSS